włoszczyzna: futerko rośnie na zębach

a serce wyrywa się z piersi (początki nadciśnienia?) jak w piosence partyzanckiej.

espresso
opowiada Eli:

bar powinien być uczęszczany. Nie tłoczny, bo wtedy maszyna jest przegrzana, ale w ciągłym ruchu; sprzęt wtedy nie stygnie, kawa wychodzi z la crema, czyli pianką. Sypiąc cukier można ocenić jakość kawy: im lepsza crema, tym cukier wolniej opada na dno. Im lepsza crema tym lepsza kawa. Dlatego też powinno się iść na kawę nie w chwili otwarcia drzwi, ale w jakąś godzinę, półtorej później. Capisce?

Technika picia kawy:

Kawę pije się na stojąco; najlepiej smakuje w ruchu, pita na 3:
1 cukier do filiżanki
2 przełknąć i nie poparzyć się
3 odstawić i wyjść

pan z Illy cytowany przez Jeffrey Steingaartena:

potwierdza la crema i dodaje, że im gorsza woda tym lepsza kawa. Nie wie jeszcze dlaczego tak jest, ale tak jest. Sprawdzili naukowo w laboratoriach Illy

reasumując:

Szanujący się kawosz nie pójdzie do designerskiego baru. Albo wystrój albo kawa. Przybytek powinien być lekko obszarpany, ze staroświeckim sprzętem; w dzielnicy mieszkalnej, a nie centrum handlowym.

Barrista to dyrygent; rytm wybija opróżnianie filtra, mielenie kawy, syczenie pary oraz uderzenie filiżanek o kontuar. Raz-dwa-trzy-następny.

z łezką w oku opowieść własna:

Najlepsze, do tej pory, espresso piliśmy w Neapolu, na via Pasquale Scura. Co rusz ktoś wynosił tackę pełną kubeczków z kawą. Podejrzewam, że donoszono ją do pobliskiego szpitala w celu reanimacji trudnych przypadków.