włoszczyzna: akwedukt rozdaje autografy

Na granicy między miastem a wsią, rosną fragmenty akweduktów. Tu z łopuchów wyrasta ułomek pilaru, tam pilar i kawałek łuku, a jeszcze dalej, krzyżując się z polną drogą wysadzoną po obydwu stronach piniami - ciąg przęseł. Rytm pilarów i łuków naśladuje rytm pni i koron pinii.

Czy budowniczy zapatrzył się na rosnące nam pinie czy też pinie zapatrzyły się na łuki akweduktu? I czy rytm powtarzających się elementów skłonił kogoś, bardzo już współcześnie, do pociągnięcia linii kolejowej wzdłuż parku z akweduktami?

Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...stukoczą koła pociągów jadących z południa wzdłuż Aqua Claudia. Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!... wzdłuż 15 hektarów należących do Parco degli Aquedotti, miejsca na pograniczu Rzymu i Campania Romana, czyli Kampanii Rzymskiej, bowiem na blokowiskach via Lemonia kończy się zabudowa miasta, a za torami widać i pinie i linię horyzontu. Stojąc obróconym plecami do żółtych bloków z brązowymi żałuzjami i beżowego 'gruzowiska' kościoła  Santo Policarpo, można poczuć się jak na wsi. A jeśli zasłoni się przy okazji uszy, to można nawet powiedzieć: wsi spokojna, wsi wesoła.

Aqua Claudia miała swoje minuty sławy. Wystąpiła u Felliniego, w La Dolce Vita. Film rozpoczyna się od sceny z helikopterem: wzdłuż akweduktu leci Jezus na linie.....