na imię dano mu Santa Maria di Cartignano. I było to chyba jeszcze za
życia Benedykta z Nursii, który podobno miał w okolicy swoją pustelnię
lub inną chałupkę. Ale może to być tylko taka miejscowa legenda, aby
dodać prowincjonalnemu klasztorowi odrobinę znaczenia. Faktem jednak
jest, że Santa Maria di Cartignano, gdy jeszcze był klasztorem, należał
do zakonu benedyktyńskiego, a powiązany był z samym Montecassino. Jak
wyglądały jego losy za rządów benedyktynów, trudno powiedzieć,
zwłaszcza że klasztor żył z dala od najważniejszych nurtów.
Bez
wdawania się w dyskusje na temat dokumentów, władców, nadań i rozkładu
sił w regionie, przeskakujemy do XIII wieku: kościół, a właściwie
klasztor, ma prawie 200 lat. Należy do Celestynów, zakonu jak
najbardziej miejscowego, gdyż założonego w 1264 przez benedyktyna
Pietro, zwanego Morrone, w Maielli, położonego jakieś 20 km w linii prostej od Santa Maria di Carignano.
Celestyni zaczynają swój żywot jako zakon
mnisi oparty na regule benedyktyńskiej, wspartej zasadami
franciszkańskimi (ubóstwo i pokora) oraz ascezą kamedułów i grandmontanów. Najwyraźniej
Celestynów, choć są zakonem wpływowym i wspieranym przez Andegawenów,
nie interesują nowinki architektonicznie, gdyż kościół - wtedy już
trójnawowy -jest zdecydowanie niemodny. W wieku XIII panuje moda alla
Cystersi, a więc krużganki, ozdobne i smukłe kolumny, świetliste wnętrza. Tymczasem Santa Maria di Cartignano ma przysadziste kolumny i fasadę, a łuki nawet nie próbują zwiastować strzelistości.
Wpływy Celestynów skończyły się
jakieś 200 lat później, a sam zakon rozwiązano początkiem XIX wieku.
Kościół próbowano jeszcze raz podźwignąć, ale chyba nic z tego nie
wyszło, gdyż poza liściem konopii indyjskich wyrytym na ołtarzu, Santa
Maria di Cartignano zachowała swój dawny urok: minimalistyczne rybki
płyną na głowicach kolumn, apsyda nadal jest romańska, okienka
przypominają szczeliny.
Celestyni: http://portalwiedzy.onet
Santa Maria di Cartignano: http://www.museonazionaleabruzzo.beniculturali.it
adres: przy SS153, w Bussi sul Tirino, Abruzja
Powered by Blogger.
0 comments:
Post a Comment