włoszczyzna: kundel kulinarny

oficjalnie zwie się gatto di patate lub gatto di Santa Chiara. Pochodzi z Campanii. I jest jedną z najsmaczniejszych potraw z ziemniaków jakie znam. W wersji tradycyjnej do puree ziemniaczanego dodaje się mozzarellę (lub fior di latte), wędzoną provolę, starty parmezan lub pecorino, prosciutto lub salame.

Ostatnio jednak z powodu braku mozzarelli, provoli, prosciutto i salame, wyprodukowałam skundloną i oszczędną wersję dania podstawowego, a więc z wędzoną ricottą i zwykłym provalone. Oczywiście gotowałam na oko, proporcje sobie wymyśliłam :D Ale co możne nie wyjść w zapiekance z kartofli?

2,5 kg ziemniaków, ugotowanych i ugniecionych na puree (lubię ugotować je z ząbkiem czosnku)
trochę mleka (do puree), tak na oko jakieś pół szklanki
kilka łyżek masła, choć bez masła też wychodzi
sól, pieprz
kilka łyżek masła
100 g wędzonej ricotty lub innego wędzonego sera, pokruszonego, startego na grubej tarce, pokrojonego w drobną kostkę
100 g provalone
z 8 łyżek startego parmezanu lub pecorino
dwa jajka
posiekana natka
bułka tarta i masło do sufletówki czy jak się to tam nazywa
180 stopni celcjusza i 30-45 minut na pieczenie

Do odcedzonych ziemniaków dodać masło i mleko, ubić na gładką masę. Do schłodzonego lekko puree dodać sery z wyjątkiem 2-3 łyżek startego parmezanu, dokładnie roztrzepane jajka (czasami lubię je zmiksować, są wtedy bardziej puszyste i gatto wychodzi delikatniejsze, trochę jak suflet), sól i pieprz do smaku (oraz pietruszkę, jeśli takową się ma). Wszystko dokładnie wymieszać, przełożyć do naczynia do zapiekania, wysmarowanego masłem i obsypanego bułką tartą. Przyklepać, ale niezbyt energicznie, bo jednak rozgrzane powietrze, ma właściwości spulchniające, posypać resztą parmezanu i piec do zrumienienia.

Dobre w wersji nagiej, doskonałe z sosem pomidorowym. I dobre odgrzewane, z patelni. A jak się do gatto poda czerwone wino z Campanii, na przykład Aglianico, to ma się bardzo elegancką kolację na cztery osoby.