włoszczyzna: rozwód z panem bogiem

X. mieszka w Rzymie i nie wierzy w Boga. Nie lubi też kościoła katolickiego, więc chce się z niego wypisać. To od niego dowiedziałam się, że dopiero od niedawna Włosi mogą domagać się by w księgach parafialnych odnotowano, że ktoś si sbattezzo. 

X. już wypełnił papiery ściągnięte ze strony Włoskiego Stowarzyszenia Racjonalistów Ateistów i Agnostyków (UAAR) i ma je dostarczyć do parafii w której został ochrzczony. Jeszcze ich nie zaniósł, gdyż żona X. martwi się o pochówek. Chciałaby, by obydwoje byli pochowani na cmentarzu. A podobno cmentarze należą do Kościoła. Żona X. w Boga nie wierzy, ale do kościoła chodzi dwa razy do roku. Właśnie z powodu pochówku.

X. jest jednym z prawie 20 tysięcy Włochów, którzy prawdopodobnie odeszli z Kościoła. Piszę prawdopodobnie, gdyż nie udało mi się zweryfikować danych podawanych przez UAAR. Inna sprawa, że i oni mogą jedynie szacować na podstawie ilości egzemplarzy oficjalnego dokumentu ściągniętych z ich strony, zapytań o akt lo sbattezzo i porad prawnych udzielanych przez organizację. Kontaktowałam się coprawda z moją diecezją pytając o ilość złożonych petycji o lo sbattezzo, ale odpowiedziano mi, że jest ochrona danych osobistych. Pisałam też do Watykanu. Ten jednak milczy, choć list z zapytaniem wysłałam ponad 3 miesiące temu. Tak więc to co wiem, wiem z wywiadu przeprowadzonego przez Maćka Psyka z Raffaele Carcano, sekretarzem UAAR. No i wiem z sieci.

Z sieci dowiedziałam się przykład, że jest w języku włoskim pojęcie lo sbattezzo, które można przetłumaczyć jako odchrzczenie, ale z punktu widzenia prawa kanonicznego to akt apostazji. Tylko że prawo kanoniczne jedno, a potoczny język drugie: szukasz informacji praktycznych o apostazji i i trudno coś znaleźć; wstukaj jednak lo sbattezzo i od razu masz instrukcję co-jak-gdzie. Sądzę, że podwójne nazewnictwo tego samego aktu może mieć proste uzasadnienie: w społeczeństwie apostazja jest postrzegana jako przestępstwo (i nadal nim jest w prawie kanoniczym), zaś lo sbattezzo to odnotowanie w księgach parafialnych że ktoś rezygnuje z narzuconej mu chrztem przynależności do organizacji. Prawa do odpowiednich adnotacji domagali się Włosi na podstawie dyrektywy unijnej 95/46/EC, która nie tylko stanowi o ochronie danych osobistych ale też o ich jakości. Kościół uważał, że akt chrztu jest nieodwracalny, ale gdy sprawa trafiła do sądu okazało się, że chrzest może  i jest nieodwracalny, ale obywatel ma prawo do tego by jego dane osobiste zawierały poprawne dane. Kościół przegrał i w efekcie końcowym wygląda na to, że rozwód z bogiem jest we Włoszech łatwiejszy niż w Polsce. Przynajmniej tak było do roku 2006. Pięć lat temu Actus formalis defectionis ab Ecclesia catholica sprecyzował zasady apostazji, herezji i schizmy oraz wyjaśnił iż Kościół musi być przekonany, że ktoś napewno chce z Kościoła odejść i wobec tego  rozmowa na wyjście z autoryzowanym przedstawicielem jest konieczna. Jak to wygląda w rzeczywistości włoskiej dowiem się zapewne od X. Lub od Y. z Modeny, który kilka tygodni temu ściągnął dokument ze strony UAAR. Podobno w naszej gminie aktu lo sbattezzo nie zgłoszono. Ale to powiedział mi ktoś, kto usłyszał to od księdza. Czy w takim razie ta informacja się liczy?  iDecezja zasłania się ochroną danych osobistych, a Watykan milczy :-D 

Przy pierwszej nadarzającej się okazji trzeba będzie nabyć książkę Quasi quasi mi sbattezzo (autorzy Alessandro Lise i Alberto Talami; wyd. Becco Giallo, Padova). Podobno warto ją przeczytać.

dodatkowe linki:

o apostazji: http://it.wikipedia.org/wiki/Apostasia

o lo sbattezzo wikipedia  i UAAR

concordat watch: Italy