włoszczyzna: jak zostałam mordercą

otrułam (lub zagłodziłam) Lorenzo i Guido

Śp. Guido był zakwasem na mące żytniej; Lorenzo to tradycyjna biga włoska: zakwas, w którym drożdży dostarczają świeże owoce. Na ogół bigę robi się z winogron i mąki pszennej, ale w Made in Italy Giorgio Locatelli wyczytałam, że można też użyć startej gruszki. Biga (tak jak balsamico) była kiedyś posagiem, teraz biga nadal jest hodowana ale raczej przez restauracje i piekarnie, a nie przez matki chcące wyposażyć córki. Tak więc Lorenzo był ze startej gruszki. Rósł szybko (szybciej niż żytni Guido); planowałam już jak chłopaków przetransportuję do Ginestra i przedwczoraj, nieoczekiwanie, zakwasy przestały rosnąć. Odrobina płynu do naczyń została na pojemnikach lub chochelce drewnianej? Woda mineralna im nie smakowała? Za gorący kaloryfer? A może przestraszyły się Darwina, który lubił obok nich przesiadywać?

Tradycyjne panettone także robione jest na zakwasie (podobno musi być zrobione z tej samej mąki z której będzie wyrabiane ciasto). Anice e Cannella podaje przepis na tradycyjne panettone z Mediolanu (jest jeszcze jedno tradycyjne panettone--w Genui, ale to nie jest takie wyrośnięte i wyglądem przypomina polskie ciasto drożdżowe). Planuję je zrobić w nowym roku. W nowym roku nastawię też Guido i Lorenzo bis. Może będą mieli więcej szczęścia w 2010.?

A tak swoją drogą, czy ktoś wie z jakiej książki pochodzą Guido i Lorenzo?