włoszczyzna: godzinki

poniedziałek, 25 lipca

autor przesłał mi linka do blogu o Toskanii i Emilii. Trochę mnie zaskoczył, bo chyba bardziej  rozbieżnych światopoglądów to trudno w polskojęzycznej blogosferze ze świecą szukać:  Toscoemiliano jest o rozważaniach duchowych i sztuce życia z bogiem, a Włoszczyzna o dziwnych świętych i sztuce picia wina tak, by spróbować wszystkiego i nie wpaść pod stół.

Blogu nie przeczytałam. Przyznaję, że podtytuł mnie odstraszył :-) Ale autor wydaje się być sympatyczny, wymieniliśmy kilka majli światopoglądowych i okazało się, że mimo wszystko jest coś co nas łączy. Obydwoje lubimy sztukę sakralną, choć zapewne z kompletnie odmiennych powodów :-)


środa, 27. lipca
7:45
kiedyś zapewne powstanie lista blogów, których już nie czytam,  i wtedy akuratnie wypunktuję powody dla których przestałam je czytać. Ale do tematu powrócę, gdy będę w złośliwym nastroju.

Dziś jestem przyjazna: od rana świeci słońce, samochody warczą pod oknami, a turyści oglądają klatkę schodową: 'popatrz, schatz, jakie klimatyczne wnętrze!'. Ano klimatyczne. Tylko czy musicie łazić takim stadem, że zajmujecie całe podcienia? I czy nie da się podziwiać sieni bez blokowania wejścia do niej? Zwłaszcza gdy za wami stoję z kubkiem cappucino, rzodkiewkami w kieszeni i bochenkiem chleba pod pachą?

7:59
Wasserburg jest śliczny i zabytkowy. Tłumy ciągną, by go zobaczyć. Do Ginestry nie ciągnie nikt, a jedyne tłumy  jakie widziałam przyszły na darmową wyżerkę z okazji świętego Jana. I w ogóle nie byli to turyści, a miejscowi. Dobrze, że we Włoszech mieszkamy nieturystycznie. Turystycznie mieszka Aleksandra, gdyż mieszka w Pistoii. Aleksandra pisze mi, że podoba się jej język włoszczyzny. Zdanie może jeszcze zmieni :-). A ja podlinkowywuję jej toskański blog.

8:55
Nadal środa. Zadano mi pracę domową: napisać notkę biograficzną. Mam napisać o sobie. Dla RFM Classic. A ja o sobie lubię pisać albo poematy albo nic. Ma ktoś przepis jak napisać pean, który nie brzmi jak pean i jednocześnie nie mówi nic? Z chęcią skopiuję. I teraz lecę po następne cappucino. Wena potrzebuje smaru :-)