włoszczyzna: rozmówki

jakakolwiek znajomość języka włoskiego przydaje się, ale można i bez niej. Objechaliśmy prawie całe północne Włochy, omijając miejsca turystyczne (Florencja, Wenecja) z rozmówkami angielsko-włoskimi i holendersko-włoskimi, co pozwoliło nam próbować specjałów regionalnych (formułka puo consigliare lub vogliamo provare piatti tippici) i uświadomiło jednocześnie, że różne nacje mają różne potrzeby turystyczne: rozmówkowy Anglik chce wiedzieć, że może się poskarżyć na niewystarczająco podgrzany talerz, a przeciętny holenderski turysta woli się zapytać, czy chcesz z nim pójść do łóżka i czy używasz kondomów. Frazę puo consigliare warto wykuć na pamięć i przy okazji nauczyć się jeszcze jednego zdania: parla lentamente, gdyż jednak coś trzeba wyłapać z wyliczanki polecanych potraw :-)

Oczywiście, wpadki były. Na przykład w knajpce w Spello zamówiliśmy zakąski i danie główne. Dostaliśmy talerz crostini z różnymi pastami jako zakąskę, a półmiski z bruschette z różnymi pastami jako danie główne.

Najpiękniejszą wpadkę zaliczył jednak ktoś inny i to nie z racji używania rozmówek Berlitza. Otóż B. chciała zobaczyć winnicę Ferenca Mate (tego od Winnicy w Toskanii). Długo nie mogli trafić, w końcu dojechali do jakiejś winnicy i B. postanowiła zapytać, gdzie ten Mate mieszka. Poszła pogadać z robotnikami kręcącymi się po winnicy. Wydawali się zdziwieni, że B. chce jechać dalej, ale w końcu wskazali kierunek. B. zobaczyła winnicę Mate na własne oczy; trochę się rozczarowała, że sławnego wina kupić tam nie można, więc kupiła je w enotece w Montalcino (chyba). Wieczorem P., mąż B., sprawdził dlaczego pracownicy winnicy byli zdziwieni, że B. chce jechać dalej. Otóż winnica, której B. szukała informacji o winnicy Mate, należała do Gaii. Tak, tego Gaii od najlepszych win we Włoszech :-D