włoszczyzna: Tak więc zdana jestem na słowa

pewnie nie muszę Wam tego mówić, ale Polska B jest ciekawsza niż Polska A. Ta ostatnia powinna przestać klepać się po ramieniu, opowiadając jaka to ona jest świetna i nowoczesna, bowiem parkingi, hipermarkety i autobusy co 15 minut to nie wszystko. Wróciłam z notatnikiem pełnym opowieści o historiach, miejscach i ludziach. Zobaczyłam więcej niż planowałam, ale mniej niż chciałbym widzieć. Tak więc planuję powroty, m.in. dlatego, że przetestowany na wiele sposobów system kopiowania zdjęć z aparatu na pen drive zawiódł i nie mam zdjęć z podróży. Nie pokażę więc pływających krów, obozu-pomnika w Bełżcu, molenn i cerkwii, kościołów i synagog, kirkutów i cmentarzy. Nie zobaczycie Bugu o świcie, Narwi w deszczu, dzięcioła łomoczącego w sosnę i maślaków wielko ci mojego buta rozmiar 39. Nie zobaczycie opalania zarżniętej świni, wnętrza chaty, ikon, prywatnych zbiorów pana Święcickiego.

Podobało mi się podróżowanie autobusami, czekanie na połączenia, rozmowy z pasażerami i kierowcami. Podobało mi się nocowanie w gospodarstwach agroturystycznych (wszystkie były dobre, niektóre wprost świetne), piesze wędrówki po okolicach. Co zrobiłabym inaczej? Zabrałabym ze sobą karty pamięci zamiast tego nieszczęsnego pen drive.

I to by było na tyle. Na więcej mnie w tej chwili nie stać.