włoszczyzna: ci: nie ci, ale ci :-)

no więc jest tak (zdaniem Eli): Włosi lubią gadać, a że doba ma tylko 24 godziny a spać też trzeba, więc opracowali technikę skracania wypowiedzi. Wypowiedź skrócili pozbywając się niepotrzebnych zgłosek hamujących płynność wypowiedzi i wprowadzając formy zastępujące. I tak wprowadzili zaimki, o których pogadam kiedy indziej, oraz  

słówko ci


Czasami ci pozwala wytłumaczyć, że gdzieś będę. Na przykład w kawiarni, gdy Eli zapyta czy tam idę. A ja odpowiem bystro, że tak ci vado.

Nie mam dziecka, ale gdybym je miała, to powiedziałabym, że ja idę do kawiarni ale niemowlaka będzie pilnować Paola. (ci pensa Paola).

Ci potrafi łączyć się z innymi dziwnymi słówkami i tak ci, czyli tam - w łazience - zamiast romansów czytam sobie ściągę w wypisanymi na niej: mi ci, ti ci, vi ci oraz ce lo, ce la, ce li i ce le, gdyż w czasami ci nie tylko się łączy ale i przeistacza w ce.

Co to wszystko oznacza wytłumaczę na przykładzie, który też mam wypisany na kartce wywieszonej w łazience:

chi ti porta a casa? (kto przywiezie cię do domu?) 

Mi ci porta JC (mnie tam przywiezie JC)

Mam już też prawie wyuczoną na pamięć formułkę o kotach z użyciem ci ożenionego z innym słówkiem. Formułka pozwoli mi być dowcipną w towarzystwie:

non sopporto i gatti sul letto, invece ce li trovo sempre (nie pozwalam kotom włazić na łóżko, ale zawsze je tam znajduję), 

oczywiście pod warunkiem, że rozmowa zejdzie na koty i łóżko.

Gotowa jestem z odpowiedzią na pytanie ile książek targam w torbie (ce ne ho messi 3), co wyjaśnia słuchaczowi iż nie tylko jestem oczytana, ale opanowałam ci i ce oraz że umiem je połączyć z ne, które też jest dziwnym słówkiem i potrafi czasami znaczyć to samo co ce, tyle że ne lubi przyimki di i da, a ce pozostałe. O przyimkach opowiem niebawem, jak się trochę z nimi bardziej otrzaskam.

Na razie trenuję rozmowę ateisty: tu credi in Dio? No, non ci credo. I modlę się o dobrą pamięć :-)