włoszczyzna: co można zrobić jedzeniu?

chociażby można je sfotografować; Sama fotografia może być instruktażem, peanem na temat urody detalu, zaproszeniem na przyjęcie (nie zapomnij o bukiecie róż) lub 'garnek powinno się wylizać, najlepiej wsadzając do niego głowę'.  Osobiście podziwiam elegancką fotografię w stylu ’proszę się poczęstować tym kawałkiem serniczka’, choć uwielbiam (i próbuję robić) zdjęcia z serii: o kurwa, przychodzisz na koniec imprezy... chcesz poobryzać kości? A co wam się podoba? Jakie zdjęcia lubicie?

Co można zrobić? północno-europejską wersję pomidorówki z miętą. Nie potrzeba mentuccii; zwykła mięta wystarczy, pod warunkiem, że ma się dojrzałe i aromatyczne pomidory. A jak się rozgotuje w tych pomidorach kawałki dobrej bułki to wychodzi doskonała papka pomidorowa z miętą, czyli pappa al pomodoro con menta. Na oliwie zeszklić drobno posiekaną cebulę i kilka ząbków czosnku, wrzucić doń 2-3 filety sardeli, posmażyć trochę, dodać półtora kilo pomidorów, najlepiej obranych ze skórki, dorzucić garść drobno posiekanej mięty i kilka kromek rozdrobnionej bułki. Oczywiście sól, pieprz, ew. peperoncino, pokrywka :-) Gotować aż pomidory się rozlezą. Odstawić na kilkanaście minut, bo gorące jest wrogiem aromatu; przed podaniem polać oliwą. Oczywiście najlepsza będzie tu oliwa ’zielona’ w smaku, z nutą owocową (oliwa toskańska, z okolic Viterbo, Sabiny, zachodzniej części Kampanii). A pappa smakuje jeszcze lepiej dnia następnego. Nawet podrzewać nie trzeba. Wyjąć tylko z lodówki na dwie godziny przed podaniem. I zamiast łyżek podsunąć widelec, bo się ciut gęsta robi.

A co do jedzenia? Osobiście polecam Cesanese z Lacjum (G. Terenzi chociażby): piękny owocowy bukiet z nutami gorzkich migdałów.