włoszczyzna: klasztor na końcu drogi

jedziesz Salarią w kierunku wschodnim. Mijasz Rieti. W Antrodoco przejeżdżasz na drugą stronę rzeki Velino (a może tam to tylko strumień?) i zaczynasz wspinać się pod górę. Droga odbija w lewo, ty widzisz drogowskaz na museo i B&B, a sekundę później kamienną wieżę.

Witam na łąkach asfodelowych.

Odremontowany klasztor wygląda jakby porzucono go w pośpiechu: puste butelki na stołach, poprzewracane krzesła. Miało tu być muzeum tradycji wiejskich i bed and breakfast. W zamian masz tablicę z godzinami otwarcia i wielką kłódkę na drzwiach. Nie wiadomo, czy powieszaną tymczasowo, czy tak już na zawsze. Na gałęzi dynda zasuszony owoc granatu, reszta gnije pod nogami. Przerośnięty ogród i jaskrawo pomarańczowe jagódki na krzaku. W dzwonnicy brakuje drzwi i mogłabym zajrzeć do środka, ale w końcu brakuje mi odwagi. Prawie nad  klasztorem wisi wielki wiadukt, pewnie obwodnicy SS4.

Niewiele udało się znaleźć informacji: klasztor wybudowali Benedyktyni w X wieku; zburzyli Normandowie i odbudował opat Sinibald (czyżby od Rocca Sinibalda?). Wiek XIII to era świetności klasztoru, konkurującego - podobno skutecznie - z położoną na zachód Farfą. Patronami klasztoru są święci Kwirynus i Julita. Dziwni to święci: trzymiesięczny Kwirynus zostaje zamęczony, gdyż jego matka - Julita, podrapała twarz rzymskiego konsula. Można się domyśleć, że w odpowiedzi na żądania wyrzeczenia się wiary. Czy coś w tym rodzaju. Julita wybrała śmierć dziecka i dlatego została świętą. A Kwiryn jest świętym, choć go nikt nie pytał czy chce umrzeć za wiarę. Dziwni święci, rodzina szmatławych kotów szaro-czarno-burych, porzucona betoniarka: duchy na łąkach asfodelowych obrzeży Sabiny.


Dodatkowe informacje:

• Klasztor ss Quirico e Giulitta znajduje się przy SS4 (via Salaria) między Antrodoco a Micigliano
• Nie chwal mi śmierci..pochodzi z Odyseii (p. 11) w tłumaczeniu Z. Kubiaka, a homerycki hymn Do Demeter dostarczył wersów: skrycie podał jej, aby zjadła, słodką pestkę granatu..., również z tłumaczeniu Z. Kubiaka. Obydwa wypisy pochodzą z Mitologii Greków i Rzymian (wyd. Świat Książki 1999)