włoszczyzna: kampania oliwna

Nawiązując zręcznie do wczorajszego postu chciałabym się powymądrzać na temat oliwy z Kampanii. To wymądrzanie to takie bardziej teoretyczne, bo oliwy z Kampanii nigdy świadomie nie próbowałam.

Że supermarkety toskańskie oliwy z Południa nie sprzedają to mi i nie dziwno: trzeba opychać własną produkcję, ale w Lazio oliwy z Campanii też nie widziałam, choć my po sąsiedzku przez miedzę, a oliwę toskańską jak najbardziej. Tu się kłania teoria spiskowa, bo ja inaczej - ja nie spiskiem - wytłumaczyć - fakt, że Toskania jest na 7 miejscu w zbiorach, a są wszędzie, na każdej półce i w każdym kraju, jak - za przeproszeniem - polska misja dziejowo-moralna.

Pewnie trzeba będzie wybrać się za granicę i zakupić potrzebny materiał badawczy. Na razie mogę przedstawić to co udało mi się wygrzebać, czyli akta założycielskie konsorcjów i zasady przyznawania klasyfikacji DOP, oraz przemyślenie własne (dla jasności zaznaczone jaśniejszym kolorem).



Fakt: Campania ma pięć oliwnych DOP

1. Cilento - południe regionu, tuż przy morzu, czyli Agropoli, Ascea, Camerota
2. Terre Aurunche - nadal przy morzu, odrobinę na północ od Neapolu, w prowincji Caserta
3. Colline Beneventane: wzgórza wokół Benevento, m.in. Buonalbergo, o którym pisałam przy nieoliwnej okazji
4. Penisola Sorrentina, czyli wszystko w okolicach Sorrento, chociażby Capri i Anacapri
5. Sannio Claudino Telessino - region graniczący trochę z Lacjum i trochę bardziej z Abruzzo i Molise

Pozostał mi uraz po opisywaniu toskańskich zasad; rezygnuję z jeżdżenia palcem po mapie Kampanii i tłumaczenia dlaczego jedno drzewo jest DOP a drugi nie, ale zgromadziłam trochę faktów zastępczych, które odpowiadają na prowokacyjne pytanie: z czego zrobić oliwę o ładnym kolorze, przyjemnym smaku by można nazwać ją dziewicą pierwszego tłoczenia pod ochroną terytorialną? Nie-erotyczna odpowiedź zaś brzmi:

• w 60 do 65% z miejscowych szczepów: ortice w Colline Beneventane, ogliarola lub minucciola na półwyspie Sorrento, sesana w Terre Aurunche; ortolana, sprina raciopella w Sannio Caudino. Tylko w DOP Cilento lista jest dłuższa i wymagane jest minimum 85% oliwy z jednego lub mieszanki gatunków oliwek (pisciottana, rotondella, ogliarola, uogliarola, frantoio, salella lub leccino)
  

• od 15% do 35% z poślednich gatunków: m.in. ortolana, leccino, moraiolo, frantoio. W Terre Aurunche tylko corniola, itrana i tenacella.

• pozostałe 10% nie są doprecyzowane. Można dodać wszystko co rośnie w okolicy.

• Koloryt lokalny: od zielonego w Sorrento ((nigdy nie przepadałam za Sorrento; teraz wiem dlaczego) po złocisto-zielony lub złocisty gdzie indziej

• Bukiet: z wyjątiem Sorrento gdzie intensywny owocowy posmak jest pożądany, oliwy są średnio intensywne: ani za delikatne, ani za pikatne ani gorzkawe (w skali od 0 do 10, powinny być gdzieś między 2 a 5). W Colline Beneventane oliwa powinna mieć wyczuwalną nutę pomidorową, Sannio Caudino - Telesino dobrze jest poczuć jabłko (nie wyjaśniono czy zielone czy czerwone) a w Terre Aurunche w bukiecie mile widziane są arczochy i odrobina migdałów.

• Kwasowość: 0,5% Colline Beneventane i Sannio Cudino - Telesino; 0,6% Terre Aurunche; 0,7% Cilento; 0,8% Peninsola Sorentina

Od lat nie lubiłam Sorrento (a konkretnie od dnia w którym D. śpiewała arie na temat urody Sorrento i, uwiedzeni jej opisem, pojechaliśmy obejrzeć Sorrento osobiście. Poza cytrynami nie mieliśmy czego oglądać. Powiedzmy sobie szczerze: krajobraz taki sam w Neapolu, a rzeźbione aniołki z saksofonami i gitarami to niekoniecznie nasz gust); teraz wiem dokładnie dlaczego. To wszystko wina ich DOP!