włoszczyzna: uzewnętrzniam się nie na temat

pokazałam naszą Casa di Giuseppe na forum. Spodziewałam się krytyki; sami wyszliśmy poza tradycyjną stylistykę najpierw z powodów finansowych, a później dlatego, że między 30. września 2008 a 12. stycznia 2009 gust się nam zmienił: zrezygnowaliśmy z szuflad, szafek, kanap, bidetów, szklanych drzwi i zrywania salcesonu kamiennego z podłogi; czyli pojechaliśmy po bandzie. Nie, żeby naszym dekoratorskim poczynaniom towarzyszyła chęć pokazania się oryginalnymi: że niby my taka bohema i trendsetterzy po czterdziestce. Na prawdę, a piszę to z ręką na sercu, nasze wnętrze się nam podoba.

Po co więc ta opowieść? Otóż jedna z komentatorek napisała (uwaga: parafrazuję), że lubi eklektyzm, ale nasze wnetrze jest przypadkowe, zbiorowisko rzeczy wyciągnietych z ze śmietnika i odziedziczonych po wujkach. A ja się zastanawiam na czym w takim razie polega eklektyzm we wnętrzu? Bo eklektyzm w moim słowniku zakłada przypadkowość i zerwanie z tradycyjną stylistyką. Najwyraźniej jednak istnieje gdzieś regulamin eklektyzmu, 10 przykazań na dobre wnętrze eklektyczne.

1sze Przykazanie: kanapę musisz mieć

Wiem, że nie pójdę do nieba. Dobrze, że w Niebo nie wierzę :D