włoszczyzna: wiejskie tradycje świąteczne

są takie, że ich specjalnie nie ma. A przynajmniej ich nie widać. Na św. Jana w maju nad via Pratarello przeciągnięto światełka (niektóre nawet przypominały śnieżynki) a na święta bożego narodzenia już ich nie było. Nie było też choinki na placu (ani przed siedzibą gminy w Monteleone). Co niektórzy powiesili sobie migające światełka na balkonach. Przy wjeździe do Ginestra ktoś straszył napisem auguri z wypalonym pierwszym u. Pan Jezus dostał w prezencie nowy sznurek, którym jest przywiązany do krzyża, i czerwony różaniec na szyję.


Anna Maria zrobiła ciasteczka świąteczne: miód i orzechy włoskie. Pokrojone w kostkę i włożone między liście laurowe (dla zachowania świeżości i nadania aromatu). Ustawiła też szopkę. Bo szopka, w przeciwieństwie do choinki, jest prawdziwą włoską tradycją.

Rodziny oderwały się od panettone , najechały klasztor w Greccio i urządziły sobie passagiattę w wąskich korytarzach. Nie po raz pierwszy dziwowaliśmy się tradycji nakazującej wycieczkę rodzinną do miejsca, którym nikt nie jest zainteresowany. Od czasu do czasu ktoś pstyknął zdjęcie komórką, ktoś zadzwonił, a ktoś inny zastanawiał się nad menu w pobliskiej restauracji. Na szopki nikt specjalnie nie patrzył, bo i szopkę ma w domu.

A poza granicami Ginestry najpopularniejszą dekoracją, oprócz migoczących lampek, był mikołaj wchodzący po linie na balkon lub na drzewo.