włoszczyzna: z wyglądu pomidor

a tak na prawdę bakłażan, import afrykański, zadomowiony w Basilicata, adoptowany przez region Rotonda. Ostatnio odznaczony medalem DOP i dokooptowany przez Presidio Slow Food, choć uprawiano go już w XIX wieku; ziarna przywieźli żołnierze powracający z wypraw kolonialnych. Do kupienia w regionach Potenzy (Basilicata) w okolicach parku narodowego Pollino (cena za kg świeżych: 3-4 euro):

• Cooperativo Valle Mercure,contrada Piano Incoronata
• Francesco Attadia, contrada Barone
• Sinergest, contrada Bovine

W wersji marynowanej do kupienia albo na miejscu, od hodowców, albo przez internet (chociażby od De Marco, Inari)

Od bakłażana pospolitego solanum melongena różni go nie tylko kolor. Rotonda jest mały (ok 14 cm średnicy, czyli jabłko/spory pomidor) i pikantny w smaku, choć nie brakuje mu też charakterystycznej goryczki. Jak jego fioletowy lub biały kuzyn, nadaje się do nadziewania lub smażenia na oliwie, choć potrzebuje sporo czasu w sicie, posypany solą, aby pozbyć się gorzkawego soku. Z miąższu czerwonego bakłażana i jabłek robi się również mus polecany jako dodatek do serów (czyli coś w rodzaju mostarda di frutta). Tradycyjnie jednak rotonda jest marynowany w oliwie (lub oleju) z dodatkiem octu i czosnku. Jedni dodają do marynaty miętę i dzikie oregano, inni liść laurowy i pietruszkę, jeszcze inni tymianek i peperoncino.

Jadalne są też jego młode liście. Podobno smakują jak szpinak. Pierwsze zbiory melanzane di rotonda zaczynają się pod koniec sierpnia-początkiem września i trwają nieprzerwanie do pierwszych mrozów.

Chciałabym zobaczyć go w jego środowisku naturalnym, na krzaku, ale chyba nie będzie mi dane. Planuję, co prawda, namówić Zuzannę na wycieczkę do Matera, ale z Matera do Rotonda jedzie się długo, choć chyba pięknie, bo wzdłuż wybrzeża.