włoszczyzna: Alberia

to włosko-albańskie społeczności w południowych Włoszech. Albańczycy (czyli Arbëreshë)  trafili do  Włoch w XV wieku. Przywieźli ze sobą język, tradycje i przepis na długie spaghetti zwane przez nich shtridhëlat, i które później stały się maccheroni a fezze w Lacjum, jacculi w Sabina, maccheroni alla molenara w Abruzzo, manare lub manatelle w Basilikacie. Kalabryjska wersja shtridhëlat to cordelle calabrese, do których ciasto robione jest z mąki żytniej, mleka i jajek.

Gdzie szukać Albańczyków? Chociażby na terenie parku narodowego Pollino. Nie wiem, czy Albańczyków ogląda się tam jak żubry, ale zasiedlają 9 wiosek: Fracineto, Eianina, Civita, San Paolo Albanese, San Costantino Albanese, Acquaformosa, Lungro, Plataci i San Basile.  Pewnie tam można spróbować shtridhëlat  z sosem albo w gęstej zupie fasolowej.

I tak jak włoskich albańczyków jest coraz mniej tak i tradycja zagniatania niektórych makaronów powoli zanika. Coraz trudniej znaleźć kogoś kto chce zdobyć trudno dostępną mąkę żytnią a potem walczyć z trudnym ciastem. Jeszcze trochę i jacculi i cordelle calabrese będziemy oglądać w skansenach lub z bryczki jadącej przez park narodowy.

wiedza nabyta w trakcie lektury Encylopedia of pasta Oretty Zanini de Vita